Om te beginnen is het goed om te weten wat een gazon überhaupt is. Eigenlijk is het een stuk grond in je tuin en deze is bedekt met gras. Meestal wordt een gazon gebruikt om lekker te ontspannen. Voor de kinderen is het de perfecte plek om gezellig te spelen en te genieten van de zon. Een gazon betekent wel wat werk, maar dit is zeker de moeite waard.
Vandaag gaan we een beetje buiten de gebaande paden en verkennen we enkele bijzondere bomen die je tuin extra karakter en charme kunnen geven. We hebben het over de veelzijdige krentenboom en de machtige walnotenboom. Dus, zet je tuinhandschoenen klaar, het is tijd om onze handen vuil te maken!
Bij het snoeien van bomen zal men in de eerste plaats rekening houden met het doel van de snoei. Een boseigenaar zal economisch snoeien, een tuinliefhebber kijkt naar de vorm en de bloei. Snoeien van treurbomen en soorten als Catalpa (foto) behandelen je apart. Ook het kandelaberen is een aparte snoeimethode. De groei van een plant is gebonden aan een aantal regels. Vele van deze regels zijn reeds lang gekend en lijken zeer eenvoudig. Wij passen ze vaak toe zonder na te denken over de fysiologische achtergrond. Plantkundig is een verklaring soms te zoeken in de groeihormonen. Deze stoffen kunnen in uiterst kleine hoeveelheden de groei van een plant sturen in een bepaalde richting. Bij het snoeien verwijderen wij bepaalde plantendelen. Het doel is de groei van de boom aan te passen aan onze eisen. Soms willen wij kleine, vertakte planten in bepaalde vormen, dan weer meer en grotere bloemen en vruchten.
De groeiregels van Vöchting hebben betrekking op de snoei van fruitbomen. Zij zijn meer dan honderd jaar oud, maar nog altijd zeer actueel toe te passen: zie onder snoeien van fruit -> regels van Vöchting.
Snoeiwonden van laanbomen moeten vlak en glad langs de groeirichel van de takken worden gemaakt. Als er token blijven staan (stompjes) neemt de kans op de meniezwam onnodig toe. Ondanks sommige beweringen is het afdekken van snoeiwonden niet overbodig. Gewassen die vroeg gaan bloeden moeten reeds kort voor de winter of zeer vroeg in het voorjaar worden gesnoeid ! Desnoods kan je beter wachten tot die bomen in blad staan omdat de worteldruk en sapstroom dan sterk verminderd.
De dikste tak, de steilste en de hoogst ingeplante, groeien altijd het sterkst. Voor een deel is dit te verklaren doordat bovenaan in de plant het meeste licht wordt opgevangen en daar de grootste reserve zit. Komt daarbij nog dat dicht bij de stam de grootste groeipotentie en reserve aanwezig zijn. Een verklaring s kunnen wij onder meer zoeken in het verschijnsel van de apicale dominantie.
Hagen zijn veel meer dan natuurlijke afscheidingen die inkijk verhinderen en privacy vergroten. Hagen breken de wind, dempen de geluiden van het verkeer, zetten de lijnen van de tuinarchitectuur uit, zijn een broedplaats voor vogels en herbergen talloze nuttige insecten. Kortom, hagen creëren een microklimaat en maken de tuin behaaglijk. Bovendien is de keuze in hagen uiterst ruim. Tuineigenaars kunnen opteren voor strakke of losse hagen, uniforme hagen bestaande uit één plantensoort, gemengde hagen, dubbele hagen, weerhagen en bloeiende hagen. Ze hebben de kans te kiezen voor immergroene hagen en bladverliezende hagen. Het aantal haagplanten is inderdaad erg uitgebreid. Daarom geldt ook voor het aanplanten van een haag: bezin eer ge begint. Een haag gaat immers vele jaren mee, vaak veel langer dan een mensenleven. Ook de bodemgesteldheid speelt een rol bij de keuze van een haag. Op uitgesproken kalkrijke gronden zullen buxus en taxus voldoen en bijvoorbeeld Spaanse aak. Op zware gronden opteer je best voor haagbeuk, terwijl gewone beuk vaak op lichtere gronden optimaal wil groeien.
De zwarte moerbei is afkomstig uit Iran en Armenië, waar men hem nog steeds vindt in heuvelachtige en vlakke streken. Sinds de Middeleeuwen en door de toenmalige handel tussen Noord- en Zuid- Europa is hij in onze contreien ingevoerd. De moerbeiboom wordt aangetroffen als alleenstaande boom in oude klooster- en kasteeltuinen. De bloemen zijn eenslachtig en klein. De mannelijke staan in ronde katjes en vallen na de bloei af. De vrouwelijke staan in min of meer verlengde katjes. De bloemen zijn groenachtig, april-mei. Er zijn moerbeibomen die alleen mannelijke bloemen dragen en dus onvruchtbaar zijn.
Wanneer het Krentenboompje bloeit, is het echt lente. Hij hoort bij de familie van de Rosaceae. In Drente, Overijssel, Noord-Brabant, Zuid-Limburg en de Kempen groeit hij in het wild. In Nederland kan men tijdens het voorjaar (april) van de bloeiende krentenbomen genieten in de ‘krententuinen’ bij het Drentse Dwingelo en op het Landgoed Eerde bij Ommen. Amelanchier is een woord uit Savoie en betekent waarschijnlijk mispeltje. Wij zien dit ook in het Engelse woord mespilus. Snowy duidt op de bessen die berijpt lijken. Het Duitse woord Felsenbirne duidt op de Europese soort die tussen de rotsen groeit. Korinthenbaum betekent krentenboom, en dat heeft te maken met het feit dat vroeger veel krenten uit Corinthe geïmporteerd werden. Inheems is het Krentenboompje in Europa en Noord-Amerika. De soort Amelanchier rotundifolia (syn. Amelanchier ovalis) (bergmispel) vinden we in het zuidelijke Alpengebied tot een hoogte van 2000 m. De Krent, zoals deze struik ook wel genoemd wordt, werd al in de 16e eeuw in Europa gecultiveerd en veelal in boerentuinen geplant om zijn aromatische, zoete, krentachtige vruchten die zelfs op de markten verkocht werden. In Zweden worden op dit moment nieuwe soorten gecultiveerd die meer vruchten leveren.
In iedere tuin en op elk balkon is er wel een plekje voor: een pot met daarin een mooie bessenstruik. De vruchten zijn behalve lekker, ook een verwennerij voor het oog. Zowel de kruisbes, de zwarte bes als de witte en de rode aalbes zijn vertegenwoordigers van de Ribesfamilie. Deze veelzijdige, gezonde snoepfabrieken staan daarom gezamenlijk model voor Plant van de maand april. De kruisbes (Ribes uva-crispa) is lekker zoet oogstbaar vanaf half juli. Eind mei of begin juni oogsten kan echter ook. Direct van de struik zijn de bessen wel erg wrang, maar halfrijp zijn ze goed te verwerken tot bijvoorbeeld compote.
Allium ursinum is afkomstig uit Europa, West-Azië en de Kaukasus alwaar hij wordt aangetroffen in vochtige, donkere bossen. In veel gebieden op het noordelijk halfrond is het gewas op grote schaal verwilderd. Deze bij ons beschermde plant (plukken of uitgraven in het wild is wettelijk verboden!) komt in Nederland voor in de duinen en Zuid-Limburg. In België vrij zeldzaam in het oosten en het zuiden. Daslook bloeit in april-mei. De bloeistengels zijn zo´n 30-40 cm hoog en in het begin van de zomer bezet met losse schermen met vrij, grote, stervormige witte bloemen.
Mirabelpruimen of kroosjespruimen zijn gemakkelijke en gezonde bomen voor de fruittuin. Door de talrijke witte bloemen in april-mei is deze steenfruitsoort ook geschikt voor de siertuin. Mirabellen zijn zelfbestuivend en hebben geen kruisbestuiving nodig. Ze groeien ook goed op slechtere gronden, mits deze niet te nat zijn. Vruchtdunning mag, maar is meestal niet noodzakelijk. Mirabellen zijn meestal rijp in augustus, maar er bestaan ook vroeg en laat rijpende mutanten of hybriden. De vruchten zijn kleiner, ronder en zoeter dan de gewone pruimen. De meest aanbevolen cv´s zijn ´Bellamira´, ´Nancy-Mirabel´ en ´Miragrande´.
De meer dan 30 soorten van Osmanthus of schijnhulst zijn groenblijvende heesters en bomen en voornamelijk afkomstig uit de Himalaya, China en Japan. Een aantal ervan wordt door tuiniers zeer gewaardeerd om zijn geurende bloemen. De witte of crème bloemen van de meeste soorten zijn onopvallend, maar verspreiden een op jasmijn of gardenia lijkende geur.
Om te beginnen is het goed om te weten wat een gazon überhaupt is. Eigenlijk is het een stuk grond in je tuin en deze is bedekt met gras. Meestal wordt een gazon gebruikt om lekker te ontspannen. Voor de kinderen is het de perfecte plek om gezellig te spelen en te genieten van de zon. Een gazon betekent wel wat werk, maar dit is zeker de moeite waard.
Vandaag gaan we een beetje buiten de gebaande paden en verkennen we enkele bijzondere bomen die je tuin extra karakter en charme kunnen geven. We hebben het over de veelzijdige krentenboom en de machtige walnotenboom. Dus, zet je tuinhandschoenen klaar, het is tijd om onze handen vuil te maken!
Bij het snoeien van bomen zal men in de eerste plaats rekening houden met het doel van de snoei. Een boseigenaar zal economisch snoeien, een tuinliefhebber kijkt naar de vorm en de bloei. Snoeien van treurbomen en soorten als Catalpa (foto) behandelen je apart. Ook het kandelaberen is een aparte snoeimethode. De groei van een plant is gebonden aan een aantal regels. Vele van deze regels zijn reeds lang gekend en lijken zeer eenvoudig. Wij passen ze vaak toe zonder na te denken over de fysiologische achtergrond. Plantkundig is een verklaring soms te zoeken in de groeihormonen. Deze stoffen kunnen in uiterst kleine hoeveelheden de groei van een plant sturen in een bepaalde richting. Bij het snoeien verwijderen wij bepaalde plantendelen. Het doel is de groei van de boom aan te passen aan onze eisen. Soms willen wij kleine, vertakte planten in bepaalde vormen, dan weer meer en grotere bloemen en vruchten.
Hagen zijn veel meer dan natuurlijke afscheidingen die inkijk verhinderen en privacy vergroten. Hagen breken de wind, dempen de geluiden van het verkeer, zetten de lijnen van de tuinarchitectuur uit, zijn een broedplaats voor vogels en herbergen talloze nuttige insecten. Kortom, hagen creëren een microklimaat en maken de tuin behaaglijk. Bovendien is de keuze in hagen uiterst ruim. Tuineigenaars kunnen opteren voor strakke of losse hagen, uniforme hagen bestaande uit één plantensoort, gemengde hagen, dubbele hagen, weerhagen en bloeiende hagen. Ze hebben de kans te kiezen voor immergroene hagen en bladverliezende hagen. Het aantal haagplanten is inderdaad erg uitgebreid. Daarom geldt ook voor het aanplanten van een haag: bezin eer ge begint. Een haag gaat immers vele jaren mee, vaak veel langer dan een mensenleven. Ook de bodemgesteldheid speelt een rol bij de keuze van een haag. Op uitgesproken kalkrijke gronden zullen buxus en taxus voldoen en bijvoorbeeld Spaanse aak. Op zware gronden opteer je best voor haagbeuk, terwijl gewone beuk vaak op lichtere gronden optimaal wil groeien.
De zwarte moerbei is afkomstig uit Iran en Armenië, waar men hem nog steeds vindt in heuvelachtige en vlakke streken. Sinds de Middeleeuwen en door de toenmalige handel tussen Noord- en Zuid- Europa is hij in onze contreien ingevoerd. De moerbeiboom wordt aangetroffen als alleenstaande boom in oude klooster- en kasteeltuinen. De bloemen zijn eenslachtig en klein. De mannelijke staan in ronde katjes en vallen na de bloei af. De vrouwelijke staan in min of meer verlengde katjes. De bloemen zijn groenachtig, april-mei. Er zijn moerbeibomen die alleen mannelijke bloemen dragen en dus onvruchtbaar zijn.
Wanneer het Krentenboompje bloeit, is het echt lente. Hij hoort bij de familie van de Rosaceae. In Drente, Overijssel, Noord-Brabant, Zuid-Limburg en de Kempen groeit hij in het wild. In Nederland kan men tijdens het voorjaar (april) van de bloeiende krentenbomen genieten in de ‘krententuinen’ bij het Drentse Dwingelo en op het Landgoed Eerde bij Ommen. Amelanchier is een woord uit Savoie en betekent waarschijnlijk mispeltje. Wij zien dit ook in het Engelse woord mespilus. Snowy duidt op de bessen die berijpt lijken. Het Duitse woord Felsenbirne duidt op de Europese soort die tussen de rotsen groeit. Korinthenbaum betekent krentenboom, en dat heeft te maken met het feit dat vroeger veel krenten uit Corinthe geïmporteerd werden. Inheems is het Krentenboompje in Europa en Noord-Amerika. De soort Amelanchier rotundifolia (syn. Amelanchier ovalis) (bergmispel) vinden we in het zuidelijke Alpengebied tot een hoogte van 2000 m. De Krent, zoals deze struik ook wel genoemd wordt, werd al in de 16e eeuw in Europa gecultiveerd en veelal in boerentuinen geplant om zijn aromatische, zoete, krentachtige vruchten die zelfs op de markten verkocht werden. In Zweden worden op dit moment nieuwe soorten gecultiveerd die meer vruchten leveren.
In iedere tuin en op elk balkon is er wel een plekje voor: een pot met daarin een mooie bessenstruik. De vruchten zijn behalve lekker, ook een verwennerij voor het oog. Zowel de kruisbes, de zwarte bes als de witte en de rode aalbes zijn vertegenwoordigers van de Ribesfamilie. Deze veelzijdige, gezonde snoepfabrieken staan daarom gezamenlijk model voor Plant van de maand april. De kruisbes (Ribes uva-crispa) is lekker zoet oogstbaar vanaf half juli. Eind mei of begin juni oogsten kan echter ook. Direct van de struik zijn de bessen wel erg wrang, maar halfrijp zijn ze goed te verwerken tot bijvoorbeeld compote.
Allium ursinum is afkomstig uit Europa, West-Azië en de Kaukasus alwaar hij wordt aangetroffen in vochtige, donkere bossen. In veel gebieden op het noordelijk halfrond is het gewas op grote schaal verwilderd. Deze bij ons beschermde plant (plukken of uitgraven in het wild is wettelijk verboden!) komt in Nederland voor in de duinen en Zuid-Limburg. In België vrij zeldzaam in het oosten en het zuiden. Daslook bloeit in april-mei. De bloeistengels zijn zo´n 30-40 cm hoog en in het begin van de zomer bezet met losse schermen met vrij, grote, stervormige witte bloemen.
Mirabelpruimen of kroosjespruimen zijn gemakkelijke en gezonde bomen voor de fruittuin. Door de talrijke witte bloemen in april-mei is deze steenfruitsoort ook geschikt voor de siertuin. Mirabellen zijn zelfbestuivend en hebben geen kruisbestuiving nodig. Ze groeien ook goed op slechtere gronden, mits deze niet te nat zijn. Vruchtdunning mag, maar is meestal niet noodzakelijk. Mirabellen zijn meestal rijp in augustus, maar er bestaan ook vroeg en laat rijpende mutanten of hybriden. De vruchten zijn kleiner, ronder en zoeter dan de gewone pruimen. De meest aanbevolen cv´s zijn ´Bellamira´, ´Nancy-Mirabel´ en ´Miragrande´.
De meer dan 30 soorten van Osmanthus of schijnhulst zijn groenblijvende heesters en bomen en voornamelijk afkomstig uit de Himalaya, China en Japan. Een aantal ervan wordt door tuiniers zeer gewaardeerd om zijn geurende bloemen. De witte of crème bloemen van de meeste soorten zijn onopvallend, maar verspreiden een op jasmijn of gardenia lijkende geur.