Bij het snoeien van bomen zal men in de eerste plaats rekening houden met het doel van de snoei. Een boseigenaar zal economisch snoeien, een tuinliefhebber kijkt naar de vorm en de bloei. Snoeien van treurbomen en soorten als Catalpa (foto) behandelen je apart. Ook het kandelaberen is een aparte snoeimethode. De groei van een plant is gebonden aan een aantal regels. Vele van deze regels zijn reeds lang gekend en lijken zeer eenvoudig. Wij passen ze vaak toe zonder na te denken over de fysiologische achtergrond. Plantkundig is een verklaring soms te zoeken in de groeihormonen. Deze stoffen kunnen in uiterst kleine hoeveelheden de groei van een plant sturen in een bepaalde richting. Bij het snoeien verwijderen wij bepaalde plantendelen. Het doel is de groei van de boom aan te passen aan onze eisen. Soms willen wij kleine, vertakte planten in bepaalde vormen, dan weer meer en grotere bloemen en vruchten.
De groeiregels van Vöchting hebben betrekking op de snoei van fruitbomen. Zij zijn meer dan honderd jaar oud, maar nog altijd zeer actueel toe te passen: zie onder snoeien van fruit -> regels van Vöchting.
Snoeiwonden van laanbomen moeten vlak en glad langs de groeirichel van de takken worden gemaakt. Als er token blijven staan (stompjes) neemt de kans op de meniezwam onnodig toe. Ondanks sommige beweringen is het afdekken van snoeiwonden niet overbodig. Gewassen die vroeg gaan bloeden moeten reeds kort voor de winter of zeer vroeg in het voorjaar worden gesnoeid ! Desnoods kan je beter wachten tot die bomen in blad staan omdat de worteldruk en sapstroom dan sterk verminderd.
De dikste tak, de steilste en de hoogst ingeplante, groeien altijd het sterkst. Voor een deel is dit te verklaren doordat bovenaan in de plant het meeste licht wordt opgevangen en daar de grootste reserve zit. Komt daarbij nog dat dicht bij de stam de grootste groeipotentie en reserve aanwezig zijn. Een verklaring s kunnen wij onder meer zoeken in het verschijnsel van de apicale dominantie.
Bij het ontwerpen van een dakterras of tuin is de keuze van beplanting essentieel om de gewenste sfeer en functionaliteit te bereiken. Een aspect dat vaak over het hoofd wordt gezien, maar cruciaal is voor het creëren van een harmonieus en praktisch buitenruimte, is de hoogte van de beplanting.
Tuinieren is voor sommige mensen een vorm van therapie. Een moment van rust waarbij je lekker in natuur bezig kunt zijn. Uiteraard met het goede doel om een nette tuin te creëren. Ben jij dol op tuinieren, maar lukt het niet altijd even goed? In deze blog krijg je een aantal tips om het een groot succes te maken.
Het voorjaar doet zijn intrede en dit betekent dat de tuin langzaam aan weer tot leven komt. Bomen beginnen uit te lopen en vaste planten komen weer vanuit de bodem tevoorschijn. Veel mensen pakken het voorjaar aan om de tuin op de schop te nemen of dat wat saai geworden border aan te planten met nieuwe planten.
Bij het snoeien van bomen zal men in de eerste plaats rekening houden met het doel van de snoei. Een boseigenaar zal economisch snoeien, een tuinliefhebber kijkt naar de vorm en de bloei. Snoeien van treurbomen en soorten als Catalpa (foto) behandelen je apart. Ook het kandelaberen is een aparte snoeimethode. De groei van een plant is gebonden aan een aantal regels. Vele van deze regels zijn reeds lang gekend en lijken zeer eenvoudig. Wij passen ze vaak toe zonder na te denken over de fysiologische achtergrond. Plantkundig is een verklaring soms te zoeken in de groeihormonen. Deze stoffen kunnen in uiterst kleine hoeveelheden de groei van een plant sturen in een bepaalde richting. Bij het snoeien verwijderen wij bepaalde plantendelen. Het doel is de groei van de boom aan te passen aan onze eisen. Soms willen wij kleine, vertakte planten in bepaalde vormen, dan weer meer en grotere bloemen en vruchten.
In dit deel komt aan bod hoe een conifeertje binnen een paar uur tot een bonsai gemaakt kan worden. Het vorige was een theoretische uitéénzetting. In dit deel zal ik die kennis gebruiken om een conifeertje om te toveren tot bonsai. Dit kunt u zelf proberen te kopiëren. Het kost weinig, en geeft jarenlang plezier.
Hagen zijn veel meer dan natuurlijke afscheidingen die inkijk verhinderen en privacy vergroten. Hagen breken de wind, dempen de geluiden van het verkeer, zetten de lijnen van de tuinarchitectuur uit, zijn een broedplaats voor vogels en herbergen talloze nuttige insecten. Kortom, hagen creëren een microklimaat en maken de tuin behaaglijk. Bovendien is de keuze in hagen uiterst ruim. Tuineigenaars kunnen opteren voor strakke of losse hagen, uniforme hagen bestaande uit één plantensoort, gemengde hagen, dubbele hagen, weerhagen en bloeiende hagen. Ze hebben de kans te kiezen voor immergroene hagen en bladverliezende hagen. Het aantal haagplanten is inderdaad erg uitgebreid. Daarom geldt ook voor het aanplanten van een haag: bezin eer ge begint. Een haag gaat immers vele jaren mee, vaak veel langer dan een mensenleven. Ook de bodemgesteldheid speelt een rol bij de keuze van een haag. Op uitgesproken kalkrijke gronden zullen buxus en taxus voldoen en bijvoorbeeld Spaanse aak. Op zware gronden opteer je best voor haagbeuk, terwijl gewone beuk vaak op lichtere gronden optimaal wil groeien.